18 წლის ვარ..
ცხოვრებაში უამრავჯერ ვყოფილვარ ბედნიერი, ბევრჯერ მიფიქრია რომ ცხოვრება მშვენიერია
2 წლის, როც გავიგე რომ მათე დაიბადა , რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს ეს მომენტი კარგად მახსოვს.
7 წლის, როცა ჩემ მიერ ამოხსნილი "კენგურუს" მატემატიკური ამოცანებით კმაყოფილი მშობლების სახეს ვხედავდი
9 წლის, როცა აღმოვაჩინე რომ ლექსების წერა შემეძლო
14 წლის, როცა რაგბის თამაში დავიწყე
16 წლის, როცა "სამოსელი პირველი წავიკითხე
17 წლის , როცა 30 აპრილს ფლექსიდან დამირეკეს და ფინალისტობა მომილოცეს
ამ დროის განმავლობაში მიხაროდა ჩემი და ჩემი მეგობრების წარმატებები , თითოეული წინ გადადგმული ნაბიჯი
ულახდილად ვიტყვი, ამერიკაში გატარებული ერთი წელი საუკეთესო იყო ჩემს ცხოვრებაში.ამ ერთ წლის განმავლობაში სულ ბედნიერი ვიყავი
მაგრამ როდესაც მეკითხებიან ცხოვრების საუკეთესო მომენტს, ეს რათქმაუნდა ჩემი პრომ კინგობაა. ძნელი ასახნელია თუ რას ნიშნავს ჩემთვის ვიყო პრომკინგი. მე ხალხის დაფასება და სითბო ვიგძენი, ვიგრძენი რომ ყველას მარტლა ვუყვარდი,წრფელი გულით და არა მოსაჩვენებლად.
დღესაც, როცა ვაანალიზებ რომ პრომ კინგი ვარ, რაღაცნაირ სიამოვნებას მანიჭებს. კმაყოფილების გრძნობას მგვრის და მომავალი წარმატებებისთვის სტიმულს მაძლევს...
დღესაც, როცა ვაანალიზებ რომ პრომ კინგი ვარ, რაღაცნაირ სიამოვნებას მანიჭებს. კმაყოფილების გრძნობას მგვრის და მომავალი წარმატებებისთვის სტიმულს მაძლევს...
No comments:
Post a Comment