3–4 წლის ასაკში პირველად ვუყურე "მეფე ლომს"... მართალია ბავშვი ვიყავი, მეტიც, ძალიან პატარა, მაგრამ დადებიტი ზეგავლენა, რომელიც ამ ფილმმა ჩემზე მოახდინა დღემდე მომყვება და მიუხედავად იმისა რომ მსოფლიო კინემატოგრაფიაში ასე თუ ისე მაინც ვერკვევი, " მეფე ლომი" კვლავ რჩება ჩემს საყვარელ ფილმად. მომეწონა მუსიკა– შეუდარებელი ჰანს ზიმერი, ანიმაცია და სცენარი, რომელიც ცოტამ თუ იცის მაგრამ "ჰამლეტის" მიხედვითაა დაწერილი–ჩემთვის შესპირის კითვის მთავარი მიზეზი :) სწორედ ამიტომ შემიყვარდა დისნეი...
შემდეგ იყო ფილმთა კრებული რომელიც ისტორიაში დისნეი რენესანსის სახლით შევიდა: "პატარა ქალთევზა ", "ურჩხული და მზეთუნახავი ","ალადინი","პარიზის ღვითისმშობლის ტაძარი" და ა.შ. სულ ბოლო კლასიკური დისნეი–ს ფილმი Tangled კი 2010 წლის ჩემი საყვარელი ფილმია, რათქმაუნდა მარტო ალან მენკენის გამო შეიძლებოდა ასე ყოფილიყო.
ამბობენ რომ ხელოვნებაში ვაფასებთ იმას რასშიც საკუთარ თავს ვხედავთ. ალბათ ამიტომ მომწონდა სიმბა ასე ძალიან. სხვა თუ არაფერი ერთნაირი ინიციალები მაინც გვაქვს :) Lion King – LK : )
ამ ყველარიდან გამომდინარე ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს თუ რამდენს ნიშნავდა ჩემთვის დისნეიში წასვლა... ბავშვობის ოცნება ავისრულე... მაგრამ ერთი კვირა საკმარისი არ იყო , კიდევ უნდა წავიდე...
No comments:
Post a Comment