თბილისი–მიუნხენი–ვაშინგტონი 8/12/2010

 რთული დღე იყო . ჯერ 55–ე სკოლაში გვქონდა შეხვედრა, მერე აეროპორტში ბევრი ატირებული მშობელი..... ჩემთვის ვფიქრობდი მართლაც ძნელია ერთი წელი , მაგრამ უკვე ვხვდები რომ დრო სწრაფად გადის და იმაზე დროის დაკარგვას თუ როდის დავბრუნდებით, სჯობს თითოეული წუთი ნაყოიერად  გამოვიყენოთ.
აფრინდა თვითმფრინავი.... რამოდენიმემ აპლოდისმენტით აღნიშნა...

მიუნხენი. 6 საათი for exploring. ყველანი რათქმაუნდა 10 ევროინი კუპონის გამოსაყენებლად დავირაზმეთ, ზოგს არ გვეყო  10 ევრო :)

მოვრჩით კუჭის დატვირთვას. გასართობს ვეძებთ დრო რომ გავიყვანოთ. ხეტიალი არ გამოდგა. მაღაზიები დავიარეთ.აპარატი საინტერესოა 'მაგრამ ჯერ გამოუსედეგარი. გიგანტურ Lollipop–ს  ვცდილობთ გემო გავუგოთ , მაგრამ არც ეგ გამოგვდის. როგორც იქნა დროც მოვიდა. გავფრინდით ამერიკისკენ !

ვაშინგტონი. სასტუმროში დავბინავდით. უკრაინელებთან ლაპარაკიც კი აგვვიკრძალეს ...
ბიჭებს რათქმაუნდა ... ოთახში ოთხნი ვართ– 3 ქართველი და ერთი უკრაინელი. დილით ვიღვიძებ და ვაანალიზებ რომ ნახევარმა უკვე დაგვტოვა : | დამშვიდობება ვერ მოვასწარი.
თვითმფრინავში ვიღაც როკერის გვერდით მოვხვდი. 2 ფუტის სიგრძის თმები ცოტა არ იყოს არ უხდება მის მკაცრ სახეს. მის კონცერტის ბილეთი მაჩუქა მაგრამ ზრდილობიანი

უარის თქმა მომიწია, სხვა ქალაქში ვცხოვრობდი. საბარგო განყოფილებას მივაშურე და ჩემი The Best Host Family Ever დავინახე. ამერიკული თავგადასავალი იწყება ! :)